Stop broodfokkers dit verhaal is zo gek nog niet want zo is wel hoe het gaat!
Heb respect voor je dieren!
Ik herinner me niet veel van de plaats waar ik geboren ben.
Wel dat het er koud, vies, vochtig en donker was.
Wel herinner ik me mijn moeder.
Zij was uitgeput van het elke keer nestjes werpen.
Er zat haast geen energie meer in haar lichaam.
Ze was vaak ziek en had haast geen melk voor
mij en mijn broertjes en zusjes.
Daarom stierven er al veel broertjes en zusjes van mij.
Ook mijn moeder werd steeds zieker.
Mijn zusje stierf de vorige nacht.
Ze was zo erg ziek geworden.
Ik legde mijn hoofdje op haar zachte vachtje.
Zachtjes ging het leven uit haar magere lijfje.
Ik had horen vertellen dat ik nu voor een spotprijs verkocht
zou worden, want de winkel wilde geen zieke caafjes.
Dus de dierenwinkel wilde snel van mij af.
Toen de mensen kwamen om het levenloze lichaam van mijn zusje
weg te halen om het weg te gooien, was mijn gehuil het enige geluid
dat om mijn zusje treurde.
Vandaag kwam er een familie die mij kocht.
Het waren hele lieve mensen.
Ze wilde mij graag hebben.
Ze kochten een ruimen kooi en nog andere caviaspullen.
Het kleine meisje wat bij hun hoorde hield mij liefdevol vast.
Wat hield ik van hen! De man en vrouw zeiden dat ik een triest geval
was en doopte mij Angel. Wat hield ik veel van hen,
vooral van het kleine meisje.
Ze hadden het over wat er allemaal loos met me was
en over aangeboren afwijkingen en ook over broodfokkers.
Ik weet niet alles precies, maar het deed pijn, vooral omdat
mijn familie zo leed. Ik begreep wel dat ik doorgefokt was en inteelt.
Ik was een erg zwakke cavia, maar gelukkig de familie hield
nog steeds van mij.
Nu ben ik een paar weken verder en ik probeer een vrolijke caaf
te zijn voor mijn familie. Maar ach het is soms zo moeilijk
ik heb nog steeds krampen Iedere gezonde caaf wordt groter en
sterker, ik blijf klein en zwak.
Ook heb ik een abces gekregen van de schurft.
En het wordt steeds groter. Ik zie vaak de pijn bij de familie.
We gaan regelmatig naar de dierenarts om het abces leeg
te zuigen en de wonden te verzorgen. Helaas willen ze niet helen.
Zachtjes likte ik nogmaals het meisje haar vingers.
De dierenarts gaf mij een prikje, ik voelde geen pijn meer.
Ik lig heerlijk in de armen van mijn kleine meisje.
Ik had een vredig gevoel, zachtjes begin ik te belanden in
een droomwereld. Ik zie mijn moeder weer en mijn
broertjes en zusjes, zij vertellen mij dat er in deze
wereld geen pijn meer is. Ik neem afscheid van mijn
dierbare familie. Ik zal altijd van hun blijven houden.
Ik had zo gehoopt op wat mooie jaren bij hun,
maar helaas mocht het zo niet zijn.
Ik heb hun vaak horen vertellen over cavia's van
broodfokkers, ze zijn zwak en leven kort. Zo zielig.
Gelukkig is de pijn nu weg. Kon ik de dingen maar veranderen,
kon ik die mensen maar veranderen. Dan had ik mijn familie
nog lang kunnen plezieren. Het zal wel heel heel lang duren
voordat ik mijn familie weer terug ziet!
Dit verhaal mag elders gepubliceerd of herdrukt worden
in de hoop dat het fokkers zal stoppen om geldgewin na te
streven in plaats van aan het welzijn van de dieren te denken.
Heb respect voor je dieren!
Ik herinner me niet veel van de plaats waar ik geboren ben.
Wel dat het er koud, vies, vochtig en donker was.
Wel herinner ik me mijn moeder.
Zij was uitgeput van het elke keer nestjes werpen.
Er zat haast geen energie meer in haar lichaam.
Ze was vaak ziek en had haast geen melk voor
mij en mijn broertjes en zusjes.
Daarom stierven er al veel broertjes en zusjes van mij.
Ook mijn moeder werd steeds zieker.
Mijn zusje stierf de vorige nacht.
Ze was zo erg ziek geworden.
Ik legde mijn hoofdje op haar zachte vachtje.
Zachtjes ging het leven uit haar magere lijfje.
Ik had horen vertellen dat ik nu voor een spotprijs verkocht
zou worden, want de winkel wilde geen zieke caafjes.
Dus de dierenwinkel wilde snel van mij af.
Toen de mensen kwamen om het levenloze lichaam van mijn zusje
weg te halen om het weg te gooien, was mijn gehuil het enige geluid
dat om mijn zusje treurde.
Vandaag kwam er een familie die mij kocht.
Het waren hele lieve mensen.
Ze wilde mij graag hebben.
Ze kochten een ruimen kooi en nog andere caviaspullen.
Het kleine meisje wat bij hun hoorde hield mij liefdevol vast.
Wat hield ik van hen! De man en vrouw zeiden dat ik een triest geval
was en doopte mij Angel. Wat hield ik veel van hen,
vooral van het kleine meisje.
Ze hadden het over wat er allemaal loos met me was
en over aangeboren afwijkingen en ook over broodfokkers.
Ik weet niet alles precies, maar het deed pijn, vooral omdat
mijn familie zo leed. Ik begreep wel dat ik doorgefokt was en inteelt.
Ik was een erg zwakke cavia, maar gelukkig de familie hield
nog steeds van mij.
Nu ben ik een paar weken verder en ik probeer een vrolijke caaf
te zijn voor mijn familie. Maar ach het is soms zo moeilijk
ik heb nog steeds krampen Iedere gezonde caaf wordt groter en
sterker, ik blijf klein en zwak.
Ook heb ik een abces gekregen van de schurft.
En het wordt steeds groter. Ik zie vaak de pijn bij de familie.
We gaan regelmatig naar de dierenarts om het abces leeg
te zuigen en de wonden te verzorgen. Helaas willen ze niet helen.
Zachtjes likte ik nogmaals het meisje haar vingers.
De dierenarts gaf mij een prikje, ik voelde geen pijn meer.
Ik lig heerlijk in de armen van mijn kleine meisje.
Ik had een vredig gevoel, zachtjes begin ik te belanden in
een droomwereld. Ik zie mijn moeder weer en mijn
broertjes en zusjes, zij vertellen mij dat er in deze
wereld geen pijn meer is. Ik neem afscheid van mijn
dierbare familie. Ik zal altijd van hun blijven houden.
Ik had zo gehoopt op wat mooie jaren bij hun,
maar helaas mocht het zo niet zijn.
Ik heb hun vaak horen vertellen over cavia's van
broodfokkers, ze zijn zwak en leven kort. Zo zielig.
Gelukkig is de pijn nu weg. Kon ik de dingen maar veranderen,
kon ik die mensen maar veranderen. Dan had ik mijn familie
nog lang kunnen plezieren. Het zal wel heel heel lang duren
voordat ik mijn familie weer terug ziet!
Dit verhaal mag elders gepubliceerd of herdrukt worden
in de hoop dat het fokkers zal stoppen om geldgewin na te
streven in plaats van aan het welzijn van de dieren te denken.